Ze maakt gebruik van bekende blanke voorstellingen waarop ze de blanke personages vervangt door zwarten. Zo benadrukt ze de huidskleur. Bovendien wil ze laten zien dat de blanken hun eigen kleur als de normale beschouwen. Ook het stereotiepe beeld van de westerse wereld op de gekleurde medemens stelt ze aan de kaak.
Nu het rassenonderscheid in de VS minder frustrerend lijkt (en natuurlijk ook door haar ouder worden) zoemt ze nu in op haar herkomst. Ze is bijv. terug gegaan naar Haiti. Ze wil de warmte van het familieven daar gestalte geven.

Een typerende foto. Schoonheid moet voldoen aan de westerse eisen. In Afrika gelden andere schoonheidsidealen. Die toont ze hier. Tegelijkertijd benadrukt ze het feit dat Afrikaanse vrouwen zo gezien worden door de blanke mensen.


Zwarte vrouwen worden als nanny ingehuurd om voor de blanke kinderen te zorgen alsof het hun eigen kinderen zijn. Thuis missen haar echte kinderen haar moeder. Daar wil ze voor zorgen, maar dat kan alleen door geld te verdienen als nanny.

YO MAMA THE LAST SUPPER 1993
Haar doorbraak bereikte ze met deze foto die uiteraar dterug gaat op het beroemde werk
van Da Vinci. De discipelen zijn van huidskleur verandert en Cox staat zelf op de plaats van Christus. Een feministisch statement.

In New York zijn alleen de simpele baantjes bereikbaar voor de ' African-Americans.
Alleen als een zwarte Superhero zich ermee zou bemoeien, zou die situatie kunnen veranderen. Een serieuze boodschap met humor gebracht.


Manet choqueerdein zijn tijd met zijn Dejeuner a l'herbe. Cox neemt de voorstelling over en voorziet hem van een dubbelzinnige titel.






Geen opmerkingen:
Een reactie posten