Zijn werken zijn bijna altijd op een groot museaal formaat. Vaak met lichtboxen erachter. Hij vindt dat daardoor zijn kleuren beter tot hun recht komen.
Zijn werk kent een duidelijke tweedeling. Het zijn foto's van steden en parken of geënsceneerde beelden die zo uit een film lijken te komen. Voor die foto's gebruikt hij een grote crew en acteurs. Veel van zijn foto's lijken snap shots, maar dat zijn ze nooit. Zelfs een foto van een park is compleet uitgelicht, eventueel worden de kleuren digitaal aangescherpt en de rommel wordt nauwkeurig op de juiste plek gelegd.
Als kijker heb je het gevoel dat de foto's aandacht vragen, omdat je anders iets ontgaat. En zo kruipt het werk je hersens binnen en schept verwarring. Is de werkelijkheid echt of niet?










Geen opmerkingen:
Een reactie posten