In 1988 brak hij door met zijn serie Chessmen. Dat leverde veel publiciteit en een tentoonstelling in Keulen op. Hij is daarna zijn eigen gang gegaan, met reclame-opdrachten(veel succes met zijn serie voor Diesel, (tv)video's, provocerende series zoals Fashion Victims en Royal Blood. Veel van zijn verdiensten gaf hij uit aan jaarlijkse feesten in Paradiso. De decadente sfeer van die feesten is te zien in de serie Paradise. Met het ouder worden zie je de kleuren in zijn werk verzadigder worden,
soms zelfs alleen zwart met weinig licht. Hij woont en werkt in Amsterdam, waarhij een studio heeft in een kerkgebouw. Daar bouwt hij zijn decors, maakt men de kleding(vaak jaren vijftig/zestig) en is een team werkzaam om de ideeën van de meester vorm te geven. De foto's gaan dan de digitale procedure in. In de serie Paradise is dat uitbundig te zien. In de serie Mature valt het nauwelijks op dat de hoogbejaarde dames in de tailles digitaal zijn ingenomen om zo de 'concurrentie' met de jonge modellen aan te gaan.
Olaf is geen voorstander van plastische chirurgie, zoals blijkt uit een filmpje dat samen met Rain en Hope verscheen. Ook is hij fel verdediger van de vrijheid voor homoseksuelen. Daar heeft hij terecht in dit jaar een prijs voor gekregen.


KYOTO (2010)


















Geen opmerkingen:
Een reactie posten