Haar modellen zijn altijd jongeren.
Zij fotografeerde eerst in opdracht van reclame en modebladen. In 1992-1994 breekt Rineke internationaal door met een serie strandportretten. Portretten van onwennige pubers in badkleding op het strand. Haar modellen mogen zelf een houding bepalen.
Doordat het lang duurt voordat de opname kan plaatsvinden (vanwege haar grote, ouderwetse camera), houden zij die houding niet vol, ze zakken wa tin, krijgen een onzekere blik. En dat is precies wat Dijkstra wil vastleggen: achter de facade schuilt een mens die niet goed weet wat hij aanmoet met het leven.
DUBROVNIK
De beroemdste(rechts), simpelweg door de houding die het meisje aanneemt, een imitatie van de Venus van Botticelli.
De serie Strandportretten wordt opgevolgd door de serie Moeders. Dit zijn portretten van moeders met hun kind onmiddellijk na de bevalling.
Hoezeer een mens kan veranderen door een uniform aan te trekken, is een veelgebruikt thema van Rineke. Tegelijkertijd laat ze zien dat kleding niet echt de man maakt.
Het zijn rekruten van het Vreemdelingenlegioen.
In Portugal maakte ze een serie van jonge toreadoren direct na hun eerste stierengevecht.
ALMARISA
Ik wil ook op de foto, zei een meisje tegen Rineke die in het Vondelpark aan het werk was. Het meisje was een vluchtelinge uit Bosnie. Vanaf de eerste foto zoekt Rineke haar geregeld op en fotografeert haar. Steeds in dezelfde setting: een stoel voor een kale muur. Het is niet alleen het vastleggen van het opgroeien, het is ook een vastleggen van een assimilatieproces. Het meisje groeit op en vernederlansd.
THE BUZZCLUB
RINEKE vroeg jonge meisjes om te poseren voordat ze de discotheek The Buzzclub in Liverpool binnengaan.
In 2010 ging ze terug naar Liverpool. Voor de video Krazy World vroeg ze jongeren voor de camera te dansen zoals ze dat in de disco doen.
In de video I SAW A WOMAN CRYING filmt ze een groep scholieren in Liverpool die in het museum het schilderij Huilende Vrouw van Picasso moeten beschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten